Dary, które rozwiną naszą wiarę

Opis

Zarówno Biblia, jak i Księga Mormona dają nam cudowną pewność, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym. Mam kopię pierwszego wydania Księgi Mormona w języku francuskim, opublikowanego przez Johna Taylora, gdy rozpoczął swoją pracę we Francji w 1852 roku. Księga Mormona jest obecnie przetłumaczona w całości lub w części na 110 języków na całym świecie. Jest to duchowy i namacalny dowód prawdziwości przywrócenia. Kiedy ostatnio przeczytałeś całą Księgę Mormona? Przeczytaj to ponownie. Rozwinie twoją wiarę.

Kolejnym darem od Boga, który rozwija naszą wiarę, są wskazówki udzielane przez Radę Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu. Dzisiaj mam trzech nowych członków w Kworum Dwunastu i witam Starszego Rasbanda, Starszego Stevensona i Starszego Renlunda w świętym kręgu Kworum Dwunastu. Paweł powiedział: „Dał kilku apostołów; inni, prorocy o dopełnienie świętych…

dopóki wszyscy nie dojdziemy do zjednoczenia wiary i poznania Syna Bożego abyśmy nie wędrowali tu i tam znowu, porwani każdym wiatrem nauki, podstępem ludzkim i ich podstępem w zwodzeniu”. przeczytaj

Wskazówki udzielane przez Radę Prezydenta Kościoła i Dwunastu pomagają nam chronić naszą wiarę. Chociaż twoja wiara może być początkowo mała, właściwe wybory wzmacniają twoje zaufanie do Boga i twoja wiara rośnie. Trudy życia śmiertelnika są wrogie, a zło czai się w ciemności w nadziei, że zniszczy twoją wiarę. Ale kiedy nadal dokonujesz sprawiedliwych wyborów, ufaj Bogu i podążaj za Jego Synem, Pan daje ci więcej światła i wiedzy, a twoja wiara staje się niezachwiana i niezachwiana. Prezydent Thomas S. Monson powiedział:

„Bądź szczęśliwy. Przyszłość jest tak jasna jak twoja wiara ”

Kiedy decydujemy się wierzyć, przejawiać wiarę w pokutę i podążać za naszym Zbawicielem, Jezusem Chrystusem, nasze duchowe oczy widzą wspaniałości, których nie możemy sobie wyobrazić.

Babilon i Daniel

Dwa tysiące sześćset lat temu Babilon był najpotężniejszym narodem na ziemi. Starożytny historyk opisał otaczające miasto mury Babilonu jako mające ponad 90 metrów wysokości i 25 metrów grubości. Pisał, że „nie ma miasta bardziej imponującego niż to” W tym czasie Babilon był światowym centrum edukacji, prawa i filozofii. Jego siła militarna nie miała sobie równych. Zniszczył potęgę Egiptu. Najechał, podpalił i splądrował stolicę Asyrii, Niniwę. Z łatwością podbił Jerozolimę i zabrał do Babilonu najlepsze i najmądrzejsze dzieci Izraela, aby służyły królowi Nabuchodonozorowi.

Jednym z tych niewolników był młody mężczyzna imieniem Daniel. Wielu naukowców uważa, że ​​Daniel miał wtedy od 12 do 17 lat. Pomyślcie o tym, moi drodzy młodzi posiadacze Kapłaństwa Aarona. Najprawdopodobniej Daniel był w twoim wieku, kiedy został zabrany na dwór królewski, aby uczyć się języka, prawa, religii i nauki ziemskiego Babilonu.

Czy możesz sobie wyobrazić, jak byś się czuł, gdybyś został zmuszony do opuszczenia domu, przejścia prawie pół mili do obcego miasta i zindoktrynowania religii swoich wrogów? Daniel został wychowany jako uczeń Jehowy. Wierzył i uwielbiał Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba. Studiował słowa proroków i znał Boże postępowanie z ludźmi.

Ale w bardzo młodym wieku został więźniem Babilonu. Nacisk na niego, by porzucił swoje stare wierzenia i przyjął wierzenia babilońskie, był prawdopodobnie ogromny. Ale pozostał wierny swojej wierze — słowem i czynem.

Daniel wierzył. Daniel nie wahał się.

Pewnej nocy król Nabuchodonozor miał sen, który go zaniepokoił. Zebrał swój zespół naukowców i doradców i poprosił ich o opisanie swojego marzenia, a także o ujawnienie jego znaczenia. Oczywiście, że nie mogli. „Nikt nie może zrobić tego, o co prosisz” – narzekali. To rozzłościło Nabuchodonozora jeszcze bardziej i rozkazał pociąć na kawałki wszystkich mędrców, magów, astrologów i doradców, w tym Daniela i innych młodych uczniów z Izraela.

Ci, którzy znają książkę Daniela, wiedzą, co wydarzyło się później. Daniel prosił Nebukadneccara o jakiś czas, a on i jego koledzy zwrócili się do ich źródła wiary i siły. Modlili się do Boga i prosili o Bożą pomoc w tym kluczowym momencie ich życia. „Wtedy tajemnica została wyjawiona Danielowi w wizji”.

Daniel, młody chłopak z pokonanego narodu – wyszydzanego i prześladowanego za wiarę w jego dziwną religię – stanął przed królem i ujawnił swój sen i znaczenie. Od tego dnia, dzięki wierze w Boga, Daniel został zaufanym doradcą króla, znanym w całym Babilonie ze swej mądrości. Chłopiec, który wierzył i żył zgodnie ze swoją wiarą, stał się mężem Bożym. Prorok. Książę sprawiedliwości.

Czy jesteśmy jak Daniel? Do nas wszystkich, którzy dzierżą święte kapłaństwo Boga, pytam: „Czy jesteśmy jak Daniel?”.

Czy jesteśmy lojalni wobec Boga?

Czy praktykujemy to, co głosimy, czy jesteśmy chrześcijanami tylko w niedziele? Czy nasze codzienne działania wyraźnie odzwierciedlają to, w co mówimy, że wierzymy? Czy pomagamy biednym i potrzebującym, chorym i cierpiącym? Czy rozmawiamy bez angażowania się lub angażowania się z entuzjazmem? Drodzy bracia, otrzymaliśmy bardzo dużo.

Nauczono nas boskich prawd przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Powierzono nam upoważnienie kapłańskie, aby pomagać naszym bliźnim i budować królestwo Boże na ziemi. Żyjemy w czasach wielkiej mocy duchowej. Mamy pełnię prawdy. Mamy klucze kapłaństwa do zapieczętowania zarówno na ziemi, jak iw niebie. Bardziej niż kiedykolwiek mamy dostęp do pism świętych i nauk żyjących proroków i apostołów.